Iedereen was in een goed humeur en het was gezellig op de Huifkar. 

Daar kwam Henk aan gescheurd met zijn auto over het bospad.  Er waren gaten in het pad. Die werden steeds groter en groter en alsmaar groter. 
Henk dacht door te kunnen scheuren. Iedereen zag aankomen dat het mis zou gaan. 

Het bospad werd steeds smaller......
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

En smaller......
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

Henk, zoals die is, ging maar door in zijn eigen Leopard.

De bereider van de Huifkar tevens de eigenaar van de accommodatie kreeg er ook plezier in. Hij WIST dat het mis moest gaan.

Henk strandde in een groot gat en begon met Alarm- lichtsignalen de flink aandacht te trekken van de Huifkarbereider. 
Zo erg was het nou ook weer niet, maar
Henk kreeg het aardig benauwd.
 
 
 
 
 
 
 
 

Neen, ook de brandweer hoefde niet in actie te komen, maar het scheelde niet veel.
 
 
 
 
 
 
 
 
 

En gelukkig kon ook deze aan de grond blijven.
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

De Huifkarbereider gaf geen kramp. Hij reed door en door en er was natuurlijk veel plezier aan boord.  Henk en zijn auto werden steeds kleiner en kleiner.

Hij hoopte voor Henk dat die een flink stuk touw zou hebben om hem later op de terugtocht weer vlot te kunnen trekken.
Later hebben ze Henk we uit zijn benarde positie bevrijd. Al met al toch weer een leerzame ervaring voor Henk. Er is altijd wel iemand die het beter weet. Gelukkig was Henk er snel weer bovenop en was hij de rest van de jeugdreis weer een steun en toeverlaat voor iedereen. Volgens Henk zat er een stofje op de lens van zijn eigen fototoestel en zijn er helaas geen foto's beschikbaar. Tuurlijk Henk....