Dit jaar worden er natuurlijk weer vele spellen gespeeld tijdens de drie dolle dagen. Ook de vossenjacht stond op het programma. Deze vossen zijn in groepen naar het restaurant, van de camping, gegaan. De reden hiervoor was dat het leuker was als de kinderen ons niet hadden gezien voor het begin van het spel. In het restaurant hebben de vossen zich om kunnen kleden en voorbereiden op de vossenjacht. Voor Patrick was dit al de eerste hindernis. Hij moest zich in het pak wringen met veel pijn en moeite. De commissie, van de jeugdreis, hadden tien vossen geregeld. Maar dit waren tien vossen uit de buurt van Avezaath. Dus niemand had ze in Lunteren verwacht. 
De vossen waren de volgende personen: Marjanne Niessen (oude vrouw met rollator), Gerry Janssen (zuster, ondersteunde Marjanne), Albert Kock (boswachter), Patrick van Valburg (Non), Piet de Kok (Kampeerder), Erica Schimmel (ramen lapster), Joost Bron (zwerver), Jacco Post (motorrijder zonder motor), Erwin van Mourik (oranje supporter) en ik (postbode).

Van de leiding waren ook vier vossen: Gijs van Mourik (Kerstman), Vincent Steur (schoonmaker), Ome Henk (fietser) en Wim van Baal (was als Wim waar wij van Balen).

De vossen hadden allemaal een paar letters gekregen en als een team jou gevonden had dan kregen ze de letters. Deze letters, in totaal 29, vormde een zin. De vossen stonde verdeeld over twee delen van het park. De eerste groep vertrok rond 19.00 uur en om de 5 minuten vertrok een andere groep. Ze hadden anderhalf uur de tijd om de vossen te vinden.

Ik ben de hele tijd een beetje rondjes gaan lopen over het hele park om het moeilijker te maken voor de groepen en om alles te volgen om er een verslag van te maken. 
Joost Bron zat achter een grote container en maakte gebruik van zijn rol als zwerver want, hij at chips en dronk een biertje. Albert Kock zat tien meter verderop in de bosjes. Aan de ander kant van het park liepen Marjanne en Gerry rondjes over het park. Je had vele gezichten willen zien van de “vaste” bewoners op de camping. Opeens liep er een non, dan een postbode, dan een zwerver, een schoonmaker en dan zit er opeens een kerstman bij jou in de tuin. 

Wim van Baal liep met een groepje mee en vertelde de hele tijd dat hij daadwerkelijk geen vos was. Uiteindelijk bleek het tegendeel. Ome Henk fietste het hele park rond en controleerde zogenaamd de groepjes. Maar stelde je hem de vraag: “Ben jij een vos?” dan gaf hij de letters. Dus vroeg je: “Heb je kaartjes” zei hij nee en gaf hij niks. 
Vincent Steur die liep ook van plaats naar plaats. Maar om half negen vond Vincent het best en ging bij de leiders aan de koffietafel zitten. Een paar groepjes waren toen nog op zoek naar een paar vossen terwijl ze gewoon aan de leiderstafel zaten. Erwin en Albert zaten, aan het eind van de vossenjacht, rustig tegen een stacaravan aan en praatte rustig terwijl de groepen hun zochten. Veel kinderen wisten niet dat er een vossenjacht werd gehouden en dat er bekende vossen meededen. Zo ook Laura Schimmel, zij wist niet eens dat haar moeder vos was. Ze had al van een paar mensen gehoord dat haar moeder op het park was. Echt geloven kon ze het niet. Even later zag ze toch echt haar moeder bij de wasserette staan. Je had haar gezicht wel willen zien. Dat was echt een leuk moment. 

Ondertussen zat de tijd erop en iedereen had zijn/haar vossen gevonden. 
De leiders/lijders konden uitrusten van de zware opdracht in het genot van een drankje en een gebakje. Als je met Teisterbanders op jeugdreis gaat kun je voorspellen dat taart voor onrust zorgt. Zo bracht Alinda van der Heijden Piet Hensen een gebakje. Maar opeens had Piet van zijn kin tot neus onder de slagroom zitten wie dit deed weet ik niet precies. Maar dit is nog niks met het verhaal van Ome Henk. Wim van Baal had een stuk gebak en smeerde het gezicht van ome Henk helemaal onder. Zijn haar, zijn oren, alles zat onder de slagroom. Om het nog erger te maken zette Wim de pet terug op het hoofd van Henk van de Bosch. Toen kwamen de magisch woorden uit de mond van ome Henk: “Wim, de wraak zal hééééél zoet zijn!”. Dit zei Henk met zijn zwoele stem.

Ook Eric Wellner was aan de beurt. Vincent sloeg zijn arm om Eric heen en trok hem op de grond. Toen werd er met watervaste stiften op zijn gezicht geschreven. Daarna had Eric zijn hoofd gewassen maar er hingen nog allemaal papierstukje op het hoofd. Toen was de vraag van ome Henk of hij het hoofd met Pampers had schoongemaakt. Er werd gelachen door verschillende leiders en spelers.
Je maakt wat mee als je een avond mee bent op jeugdreis. Zo was Elna de Haan taart aan het eten en Henk van de Bosch had opeens last van broekhoest. Iedereen aan de tafel moest er erg om lachen maar Elna was er iets minder blij mee. 
Zo ging ik ook de kamers controleren van de verschillende groepen. Nou ouders u mag trots zijn op uw nette kinderen. Overal zijn de tassen netjes ingepakt en nergens vind je een leeg zakje chips op de grond op een verdwaald snoepje. En op de bedden springen en de muziek hard aan zetten zouden ze nóóit doen. Nou om eerlijk te zijn was de vuilnisbelt er niks bij. Nee dit is erg overdreven maar gezellig was het er zeker. Maar aan gezelligheid komt ooit een einde. Zo ook in Lunteren. Het was heel erg leuk om weer een kijkje te nemen bij de jeugdreis. Conny en Alinda en natuurlijk ook de rest van de groep heel erg bedankt voor de uitnodiging om vos te spelen. Nog heel veel plezier de komende twee dagen. 

Leon Gerritse